Tijdens de vervolging onder Diocletianus kwamen de priester Saturninus en ruim veertig mede-christenen tegen het verbod van de keizer in bijeen om naar gewoonte de heilige Eucharistie te vieren. Daarop werden zij door magistraten van de kolonie en een politieofficier gearresteerd en naar Carthago overgebracht. Toen de proconsul Anulinus hen daar ondervroeg en zij zelfs werden gefolterd, bekenden zij allen christen te zijn. Daarbij verklaarden zij dat het offer van de Heer niet achterwege mocht blijven. Om die reden vergoten zij hun bloed op verschillende plaatsen en op verschillende tijdstippen.